Cuphead

Pod swoim słodkim, kreskówkowym wyglądem Cuphead łączy tradycyjne platformówki i strzelanki typu bullet hell w niezwykle trudną, ale wciągającą grę. Pod względem estetycznym nie ma drugiej takiej gry na rynku. Twórcy z miłością stworzyli świat, który czerpie z pierwszej złotej ery zachodniej animacji. Pomiędzy czarno-białą animacją dostosowaną do epoki, a oryginalną ścieżką dźwiękową w stylu jazzu i big bandu, gra przywołuje stare kreskówki Silly Symphony i Betty Boop z zadziwiającą precyzją. Niewiele, jeśli w ogóle, jest gier, które zdołały tak dokładnie wyglądać jak prawdziwa kreskówka.

Ale większość graczy nie będzie miała zbyt wiele czasu, aby wsiąknąć w otoczenie. Ta gra jest niezwykle trudna, a oderwanie wzroku od bezpośredniej akcji choćby na chwilę to przepis na śmierć. Nie oznacza to jednak, że jest to niemożliwe. Choć nowi gracze, nieprzyzwyczajeni do bezlitosnej trudności starszych gier, mogą mieć problem z zaaklimatyzowaniem się, trudność nigdy nie wydaje się tania. Śmierć prawie zawsze można przypisać błędowi gracza, a sterowanie jest gładkie jak masło, co jest koniecznością, gdy gra się w grę, która wymaga tego poziomu nieskazitelnej precyzji, by ją pokonać.

Podczas gdy gra jest wypełniona wieloma pięknymi sekwencjami platformowymi, prawdziwym sercem gry są walki z bossami, i są one zarówno urocze, jak i frustrujące. Każdy z około 17 bossów jest starannie wykonany, zarówno pod względem uroczej animacji, jak i wzorów. Cuphead czerpie z gier z epoki 16 bitów, gdzie sukces sprowadza się w dużej mierze do rozpoznawania wzorców, a następnie bezbłędnego działania w celu uniknięcia ataków i wykorzystania słabości, gdy te się pojawią. W rezultacie otrzymujemy coś w rodzaju gry logicznej, w której kilka zgonów jest praktycznie koniecznością, a droga do sukcesu jest związana z rozwijającą się pamięcią mięśniową. Projekty są żywe i zróżnicowane, a w trakcie gry będziesz walczyć ze smokami, żywymi słonecznikami i samym diabłem. Walki te mają też dobre wyczucie tempa. Choć każde wyzwanie rzadko trwa dłużej niż dwie minuty, większość bossów jest podzielona na fazy. Dzięki temu możesz nauczyć się ich podstawowych schematów w mniej stresującym scenariuszu, który nasila się, gdy zaczynają poruszać się szybciej i wprowadzają do swojego repertuaru więcej ruchów. Jeśli chodzi o sekwencje platformowe, są one urocze i dają ci szansę, by usiąść, powąchać róże i nasiąknąć wspaniałą oprawą wizualną w sposób, w jaki nie możesz tego zrobić podczas walk z bossami, ale nie mogą zbliżyć się do poziomu wysokooktanowych emocji, które znajdziesz podczas sekwencji z bossami. W Cuphead można grać samemu lub z lokalnym przyjacielem w dwuosobowym multiplayerze.

Plusy:

• Jedne z najwspanialszych i najbardziej niepoważnych projektów graficznych we współczesnej grze 2D
• Wymagająca, ale sprawiedliwa rozgrywka, która nagradza zaangażowanie i wytrwałość

Minusy:

• Bezlitośnie trudne walki z bossami
• Sekwencje platformowe są stosunkowo słabe.